ta-tå flir’n v.
Ein flir kan vera både godlynt og djevelsk. Den første sett vi mest pris på.
Likevel kjem vi ikkje unna det faktum av den vonde fliren rett ofte er framme i dagslyset. Det er når vi flirer av skadefryd over at andre har dumma seg ut eller har gjort ein tabbe på eitt eller anna viset.
Men så kan det hende vi flirer for tidleg. Vi flirer innfult for tidleg. Da er det vi kan bli nøydde til å slutte med fliringa og be om orsaking for at vi har flira.
Da er det motparten kan koma til å si:
«Æg ska ta tå’n flir’n, æg!»
Kanskje er det her ordtaket om at den som ler sist, ler best, kjem inn.